En dat is vijf!
Door: Saskiwi
Blijf op de hoogte en volg Saskia
13 Mei 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
Kia Ora mensen aan de andere kant van ons bolletje!
Ik heb goed en slecht nieuws. Het slechte nieuws is dat ik het Zuider Eiland heb verlaten en dat ik over twee weken weer achter de kassa van de AH zit. Het goede nieuws? Jullie hoeven me nog maar twee weken te missen en ik heb nog lekker twee weken in het zuidelijk halfrond. Twee weken waarin ik nog naar kiwi’s ga, naar vulkanische mudpots en… Naar Fiji. Naar 30 graden. Naar bikiniweer. Naar daar waar men uit een kokosnoot drinkt en niet net niet verse bananen eten, maar de real deal!
Maar goed, daarover later. Eerst Sas’ Avonturen in Down Under. Ik heb dus, met pijn in mijn hart gedag gezegd tegen het Zuider Eiland. Echt waar, na een maand was ik daar nog lang niet uitgekeken. De bergen, de chocoladefabriek, de mensen… Het enige wat ik niet mis is de ijskoude Zuidpoolwind die het haast onmogelijk maakt voor Saskiwi om haar iets te korte broekjes te dragen.
Na Lake Takepo – daar waren we de laatste keer – is de trektocht verder gegaan naar Christchurch. Christchurch is na Auckland de grootste stad in Nieuw-Zeeuw en is bekent om zijn tuinen en parken. Christchurch was bekend om zijn kerken, tot het nootlot toesloeg in 2011 en de stad werd getroffen door aardbevingen.De hele stad lag in puin. Nu, drie jaar later… Ligt nog steeds de hele stad in puin…
We werden verwelkomt met een frisse regendouche en checkte in bij de YMCA – daar waar mannen en vrouwen niet bij elkaar slapen en de Bijbels letterlijk uit de kast komen. Ik bleef een paar dagen in Christchurch, net als de regen. Na lang uitstellen heb ik maar weer de sexy rode regenjas uit mijn rugzak gevist en de waterdichte bergschoenen van ma aangetrokken. De regen maakte Christchurch apocalyptischer dan ooit. “Under Construction” en “Under Construction” waren de meest gebruikte teksten op de reclameborden (en dus niet “5 DOLLAR MC-MEAL-DEAL” ). Uiteindelijk een winkelcentrumpje gevonden gemaakt uit opgestapelde containers. Heel leuk gedaan. In de hoop een goedkope kledingwinkel te vinden (H&M bestaat NIET in Kiwi-land), ben ik de eerste beste winkel in gestapt. Niet wetend dat het een van Nieuw-Zeelands luxe winkels was, met alle Franse en onuitspreekbare merken ter wereld. Daar stond Sa dan, in haar sexy regenjas, door de regen en de wind gestylde lokken en ma’s schoenen. Deze look trok natuurlijk zoveel bekijks, dat Saskia even een modeshowtje liep.
Na dit avontuur is Manders terug nar het enigszins warme hostel gegaan en heeft een heerlijke pasta maaltijd bereidt (inclusief een culinair hoogstandje: Saus uit Pot a la Di Saskia met Tonijn uit blik.).
De volgende dag brak de hemel boven Christuskerk open en zag de eerst zo zombiestad er opeens minder zombie uit. Sa is lekker naar de Botanic Garden daar gegaan. Prachtig. Helaas wel wat minder leuke dingen gebeurd, maar goed.
Na de Kerk van Christus werd Sas en haar bus naar Kaikoura gestuurd. Deze plek, in het noorden van het Zuidereiland, staat bekend om zijn/haar wildlife. Beestjes dus! Met busbuddies heb ik een walvissentocht geboekt die middag. We hadden prachtig weer en ja.. Ja ja. We hebben ze gezien hoor. Potvissen, die in het Engels gezegend zijn met de naam “Sperm Whale”, waren present. Leuke beesten! Helaas zijn kiwi’s toch meer landbeesten en werd ik een beetje heel erg zeeziek. Gelukkig waren er zakjes aanwezig…
Naast potvissen heb ik ook albatrossen gezien en springende dolfijnen. Helaas lukte het niet om die dieren goed the fotograferen, omdat ik bezig was de Chinese paparazzi van me af te slaan…
Toen we weer veilig en wel aan land waren, hebben we Fish ’n Chips gegeten. Lang niet zo goed als mijn pasta, natuurlijk.
De dag daarna was het super weer en ben ik naar een zeehondenkolonie gelopen. Nog nooit zoveel zeehonden gezien. En vooral ook zo dichtbij! De weg terug was op z’n zachts gezegd bijzonder. Saskia dacht dat haar oriëntatievermogen goed genoeg was om een avontuurlijke route terug te nemen… Ze eindigde bij de koeien in de wei… Ik voelde me erg op mijn gemak bij mijn soortgenoten…
Na kairkoura was het tijd om doei te zeggen tegen het Zuidereiland. De ferry stelde me niet teleur en heb dus grotendeels boven de wc gehangen…
Wellington voelde weer als vertrouwd, hoewel de wind wat kouder was.
Na Taupo – waar ik ook al was geweest – was het tijd voor de enige echte kiwi-vogels. Saskiwi had haar soortgenoten nog helemaal niet gezien, dus besloot dat het wel tijd was voor een bezoekje. Het viel een beetje tegen, helaas. Er was een kiwi en deze vogel was niet van plan iets anders dan zijn achterwerk (goede kont, dat wel) te laten zien of überhaupt te bewegen. Gelukkig waren er ook nog geisers en mudpots te zien. De Eu de Œuf Rotten was werkelijk fantastisch, net als de werkende geiser. Leuke dag dus (wel veel gelopen, ik ben zo actief)
Daarna was de echte tijd om de bus gedag te zeggen. Ik ging weer naar Auckland, waar ik nu ben. Auckland is nog steeds niet heel mooi (zeker niet na alle bergen, meertjes, dieren, vulkanen, hobby’s, Works, wegen, bomen, buggy’s en skylines), maar het voldoet aan de eisen van een souvenir shopper. Ach, donderdag vlieg ik naar Fiji… Ja, echt waar! Last-minute geboekt, flink wat geld armer, maar wauw, gewoon gedaan! Ik kom waarschijnlijk zwartverbrand terug, dus ik weet niet of jullie me nog zullen herkennen!
Nou goed, ik stop nu, want ik ga opzoek naar gangbaar internet! Geniet, want dat doe ik ook! Ik zie jullie en de Hello/Goodbye-man de 25e! (Er komt natuurlijk nog een verslagje over mijn Fiji-tijd :D)
Heel veel liefs en cheers!
Saskiwi (Die haar tong heeft verbrand aan een Chai Tea Latté)
Ik heb goed en slecht nieuws. Het slechte nieuws is dat ik het Zuider Eiland heb verlaten en dat ik over twee weken weer achter de kassa van de AH zit. Het goede nieuws? Jullie hoeven me nog maar twee weken te missen en ik heb nog lekker twee weken in het zuidelijk halfrond. Twee weken waarin ik nog naar kiwi’s ga, naar vulkanische mudpots en… Naar Fiji. Naar 30 graden. Naar bikiniweer. Naar daar waar men uit een kokosnoot drinkt en niet net niet verse bananen eten, maar de real deal!
Maar goed, daarover later. Eerst Sas’ Avonturen in Down Under. Ik heb dus, met pijn in mijn hart gedag gezegd tegen het Zuider Eiland. Echt waar, na een maand was ik daar nog lang niet uitgekeken. De bergen, de chocoladefabriek, de mensen… Het enige wat ik niet mis is de ijskoude Zuidpoolwind die het haast onmogelijk maakt voor Saskiwi om haar iets te korte broekjes te dragen.
Na Lake Takepo – daar waren we de laatste keer – is de trektocht verder gegaan naar Christchurch. Christchurch is na Auckland de grootste stad in Nieuw-Zeeuw en is bekent om zijn tuinen en parken. Christchurch was bekend om zijn kerken, tot het nootlot toesloeg in 2011 en de stad werd getroffen door aardbevingen.De hele stad lag in puin. Nu, drie jaar later… Ligt nog steeds de hele stad in puin…
We werden verwelkomt met een frisse regendouche en checkte in bij de YMCA – daar waar mannen en vrouwen niet bij elkaar slapen en de Bijbels letterlijk uit de kast komen. Ik bleef een paar dagen in Christchurch, net als de regen. Na lang uitstellen heb ik maar weer de sexy rode regenjas uit mijn rugzak gevist en de waterdichte bergschoenen van ma aangetrokken. De regen maakte Christchurch apocalyptischer dan ooit. “Under Construction” en “Under Construction” waren de meest gebruikte teksten op de reclameborden (en dus niet “5 DOLLAR MC-MEAL-DEAL” ). Uiteindelijk een winkelcentrumpje gevonden gemaakt uit opgestapelde containers. Heel leuk gedaan. In de hoop een goedkope kledingwinkel te vinden (H&M bestaat NIET in Kiwi-land), ben ik de eerste beste winkel in gestapt. Niet wetend dat het een van Nieuw-Zeelands luxe winkels was, met alle Franse en onuitspreekbare merken ter wereld. Daar stond Sa dan, in haar sexy regenjas, door de regen en de wind gestylde lokken en ma’s schoenen. Deze look trok natuurlijk zoveel bekijks, dat Saskia even een modeshowtje liep.
Na dit avontuur is Manders terug nar het enigszins warme hostel gegaan en heeft een heerlijke pasta maaltijd bereidt (inclusief een culinair hoogstandje: Saus uit Pot a la Di Saskia met Tonijn uit blik.).
De volgende dag brak de hemel boven Christuskerk open en zag de eerst zo zombiestad er opeens minder zombie uit. Sa is lekker naar de Botanic Garden daar gegaan. Prachtig. Helaas wel wat minder leuke dingen gebeurd, maar goed.
Na de Kerk van Christus werd Sas en haar bus naar Kaikoura gestuurd. Deze plek, in het noorden van het Zuidereiland, staat bekend om zijn/haar wildlife. Beestjes dus! Met busbuddies heb ik een walvissentocht geboekt die middag. We hadden prachtig weer en ja.. Ja ja. We hebben ze gezien hoor. Potvissen, die in het Engels gezegend zijn met de naam “Sperm Whale”, waren present. Leuke beesten! Helaas zijn kiwi’s toch meer landbeesten en werd ik een beetje heel erg zeeziek. Gelukkig waren er zakjes aanwezig…
Naast potvissen heb ik ook albatrossen gezien en springende dolfijnen. Helaas lukte het niet om die dieren goed the fotograferen, omdat ik bezig was de Chinese paparazzi van me af te slaan…
Toen we weer veilig en wel aan land waren, hebben we Fish ’n Chips gegeten. Lang niet zo goed als mijn pasta, natuurlijk.
De dag daarna was het super weer en ben ik naar een zeehondenkolonie gelopen. Nog nooit zoveel zeehonden gezien. En vooral ook zo dichtbij! De weg terug was op z’n zachts gezegd bijzonder. Saskia dacht dat haar oriëntatievermogen goed genoeg was om een avontuurlijke route terug te nemen… Ze eindigde bij de koeien in de wei… Ik voelde me erg op mijn gemak bij mijn soortgenoten…
Na kairkoura was het tijd om doei te zeggen tegen het Zuidereiland. De ferry stelde me niet teleur en heb dus grotendeels boven de wc gehangen…
Wellington voelde weer als vertrouwd, hoewel de wind wat kouder was.
Na Taupo – waar ik ook al was geweest – was het tijd voor de enige echte kiwi-vogels. Saskiwi had haar soortgenoten nog helemaal niet gezien, dus besloot dat het wel tijd was voor een bezoekje. Het viel een beetje tegen, helaas. Er was een kiwi en deze vogel was niet van plan iets anders dan zijn achterwerk (goede kont, dat wel) te laten zien of überhaupt te bewegen. Gelukkig waren er ook nog geisers en mudpots te zien. De Eu de Œuf Rotten was werkelijk fantastisch, net als de werkende geiser. Leuke dag dus (wel veel gelopen, ik ben zo actief)
Daarna was de echte tijd om de bus gedag te zeggen. Ik ging weer naar Auckland, waar ik nu ben. Auckland is nog steeds niet heel mooi (zeker niet na alle bergen, meertjes, dieren, vulkanen, hobby’s, Works, wegen, bomen, buggy’s en skylines), maar het voldoet aan de eisen van een souvenir shopper. Ach, donderdag vlieg ik naar Fiji… Ja, echt waar! Last-minute geboekt, flink wat geld armer, maar wauw, gewoon gedaan! Ik kom waarschijnlijk zwartverbrand terug, dus ik weet niet of jullie me nog zullen herkennen!
Nou goed, ik stop nu, want ik ga opzoek naar gangbaar internet! Geniet, want dat doe ik ook! Ik zie jullie en de Hello/Goodbye-man de 25e! (Er komt natuurlijk nog een verslagje over mijn Fiji-tijd :D)
Heel veel liefs en cheers!
Saskiwi (Die haar tong heeft verbrand aan een Chai Tea Latté)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
